Jak wszyscy zapewne wiedzą, nasz kraj jako jedyny w Europie wciąż i to z powodzeniem użytkuje samoloty myśliwsko-bombowe Su-22M4 i UM3K, których koniec niechybnie się zbliża. Nie bez przyczyny piszę o tym, lecz dla przypomnienia, iż właśnie w tym roku mija dokładnie 30 lat ich nieprzerwanej służby w siłach powietrznych naszego kraju. Sporo już do tej pory napisano o tym samolocie na łamach naszej prasy, na portalach internetowych czy osobno na rożnego rodzaju forach o profilu lotniczym. Ja oszczędzę ten temat i przypomnę tylko w paru zdaniach, że pierwsze samoloty Su-22 trafiły do naszego kraju w drugiej połowie (sierpień-październik)1984 roku, sukcesywnie w kolejnych latach zasilając pułki myśliwsko- bombowe i dodatkowo jedną eskadrę bombowo-rozpoznawczą (Piła, Świdwin, Mirosławiec i Powidz). Razem z samolotami bojowymi dotarło również do nas 20 samolotów szkolno-bojowych Su-22UM3K. Dostawy wszystkich maszyn zakończono w 1988 roku. W sumie do Polski trafiło 110 samolotów Su-22, które z powodzeniem latają do dziś już tylko w 21 BLT w Świdwinie. Niestety samolot ten powoli przechodzi na zasłużoną emeryturę i według najnowszych doniesień MON ostateczne wycofanie z uzbrojenia nie tylko pięknie prezentującego się samolotu ma nastąpić w 2016 roku. Po wycofaniu w 2003 roku słynnych "ołówków" samoloty Su-22 godnie reprezentują się nie tylko na polskim niebie. Warto przy tak pięknym jubileuszu pomyśleć o zorganizowaniu jakiejś doniosłej uroczystości z udziałem ww. samolotu, który tak chlubnie przez 30 lat służy nie tylko w kraju, ale i za granicą, budząc swoją sylwetką wciąż niesłychany podziw naszych sojuszników z NATO. Ogromna zasługa w tym wszystkim personelu lotniczego, który na co dzień swoją pracą podkreśla wysoki kunszt rzemiosła lotniczego, oddając się pracy z poświęceniem, utrzymując mimo wielu problemów (m.in. części) samoloty w ciągłej sprawności. Tym wszystkim ludziom już dziś należą się ogromne wyrazy uznania za ich codzienny trud, sumienną i rzetelną pracę, zdyscyplinowanie oraz wzorowe wypełnianie obowiązków służbowych. Ja ze swojej strony chcę dziś pokazać na łamach naszego portalu kilka ciekawszych zdjęć tego samolotu, kiedy wchodził On na uzbrojenie polskich sił powietrznych, aby raz jeszcze przenieść się w nie tak odległe czasy; wówczas samolot ten był okrzykiwany mianem supertechniki bojowej. Dziś z tej supertechniki nie zostało prawie nic - postęp technologiczny w dziedzinie elektroniki, która postępuje w zawrotnym tempie, powoduje, że nasze ostatnie samoloty zbudowane w Związku Radzieckim przechodzą z każdym dniem do lotniczej historii, zamykając powoli wspaniały okres ich panowania na polskim niebie. Mimo wszystko na pewno możemy być z nich dumni.

Uwagi
Samoloty Su-22M4 i UM3K dostarczone do Polski:
1984 rok - bojowe 7 szt., szkolno-bojowe 6 szt.
1985 rok - bojowe 41 szt., szkolno-bojowe 7 szt.
1986 rok - bojowe 32 szt., szkolno-bojowe 7 szt.
1988 rok - bojowe 10 szt.

Samoloty bojowe utracone w czasie eksploatacji: nr boczne 4601(K), 4602(K), 7104(K), 8001(A), 8614(A), 9514(A).
Samoloty szkolno-bojowe: 102(K), 104(A), 308(A), 610(K).
K - katastrofa
A - awaria

Tekst Krzysztof Kirschenstein
Zdjęcia: Wacław Hołyś, Cezary Piotrowski, zbiory autora.